چرا مخالفت با سپاه ؟

بنده سپاهی نیستم و چون سپاه با توجه به عملکرد و نیروهای مخلص و جان برکف ، آنرا ارگانی مقدس و انقلابی میدانم و برحسب وظیفه لازم دانستم در جواب شبهه افکنی مغرضان بر این ارگان مقدس اشاره به چند نکته قانونی بکنم تا حل مسئله برای مخاطب راحتتر باشد .

از بدو انقلاب حمله های تخریبی علیه سپاه صورت میگرفت که بیشتر از بیرون ایران بوسیله عناصر ضد انقلاب و شبکه بی بی سی آمریکا بود ولی در چندین سال اخیر این تخریبها از طرف خود نیروهای داخلی صورت میگیرد کسانیکه شناخت کامل به ماهیت تشکیلاتی سپاه داشته و با همه این اوصاف شمشیر نامردی از رو کشیده و با نادیده گرفتن واقعیتهای قانونی بمب تخریب را در سخرانیها و روزنامه منفجر میکنند بدون اینکه ملاحظه عقلانی به عواقب این نوع حرکات انتحاری خود داشته باشند . اخیرا دکتر روحانی به اصطلاح رئیس جمهور ایران (البته دکتراشم شائبه داره) تیشه حذف سپاه را بر ریشه آن کوبیده و با سخنانی ساختار شکن به نیروی سپاه با شفافیت تمام حمله ور میشود . البته ایشان با همراهی جریانی که پشتیبان او هستند(اصلاحات) از نظر تفکر انقلابی و مکتبی عقب گرد کرده اند و فراموش کرده اند ایران برای چه انقلاب کرد و دنبال چه اهدافی است و با تفکر لیبرالی و سکولاری خود برای حذف اسلام از (جمهوری اسلامی ایران) یعنی باقی ماندن جمهوری تنها ریشه تمام نهاد ها و ارگانهای انقلابی را میزنند تا به آن هدف اصلی خود برسند .

یکی از شبهات مطرح در لسان آنها حضور سپاه در عرصه های سیاسی و اقتصادی ایران است و حال آنکه ارگان نظامی فقط باید نظامیگری بکند نه چیز دیگر .

قبل از هر چیز نظر مخاطبین را بر تعریف قانون از عملکرد ارتش و سپاه جلب میکنم که با واقف شدن بر تعریف قانون ، ریشه خیلی از انتقادها خشکیده شود . قانون اساسی در فصل9 و اصل 141 به تعریف ارتش میپردازد و چنین میگوید:« ارتش جمهوری اسلامی ایران پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی کشور را بر عهده دارد.» در این تعریف بر حفظ تمامیت ارضی اشاره شده که به عهده ارتش جمهوری اسلامی ایران است . و در اصل 150 قانون اساسی نیز در تعریف سپاه و عملکرد آن چنین بیان میشود :« سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی این انقلاب تشکیل شد، برای ادامه نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن پابرجا می‌ماند. حدود وظایف و قلمرو مسوولیت این سپاه در رابطه با وظایف و قلمرو مسوولیت نیروهای مسلح دیگر با تأکید بر همکاری و هماهنگی برادرانه میان آنها به وسیله قانون تعیین می‌شود.» که در این تعریف اشاره برنگهبانی از انقلاب و دستآوردهای آن میکند . و این نگهبانی فقط در چاچوب نظامیگری نمیگنجد  بلکه تحلیل و روشنگری سیاسی و فرهنگی و فعالیتهای عمرانی را هم میطلبد حضرت امام در وصیتنامه سیاسی و الهی خود بر دوری نیروهای نظامی بر تحزُّب و حزب گرایی سفارش میکند چرا که دشمن با دسیسه بر این حزبها سوار و ابزار کودتا را فراهم میکند فلذا نهی از حزب بازی و باند بازی میکند تا از آفت قشرگرایی و بازیچه قرار نگرفتن در اهداف سیاسی سیاستمداران مصون باشد .

با این توضیح سپاه حزب بازی انجام نداده بلکه در چارچوب قانون تحلیل و نقد سیاسی انجام میدهد که این تحلیل و روشنگری سیاسی قطعا به مذاق کسانیکه مورد نقد قرار میگیرند خوش نیامده و با تخریب رفتارهای غلط سیاسی خود را تخطئه میکنند .

در مورد حضور سپاه در امور اقتصادی با توجه به اصل 147 قانون اساسی که  میگوید:« دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی، و جهاد سازندگی، با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند در حدی که به آمادگی رزمی آسیبی وارد نیاید»

و همچنین با توجه به ماده 10 فصل دوم اساسنامه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ( این اساسنامه مصوب مجلس و شورای نگهبان است ) آمده که: «مشارکت در عملیات امدادی به هنگام بروز بلایا و حوادث و انجام خدمات امدادی، آموزشی، تولیدی و جهاد سازندگی به درخواست‌دولت و با رعایت کامل موازین دل اسلامی در زمان صلح در حدی که به تشخیص شورای عالی سپاه، آمادگی رزمی لازم را برای انجام مأموریتهای‌خود از دست ندهد» .

با لحاظ ماده قانونی و اساسنامه ای ، سپاه در زمان صلح با توجه به توانمندی خود در مسائل سازندگی و با توجه به درخواست دولت (در جائیکه هیچ ارگان دولتی و خصوصی دیگر قادر به انجام آن نباشند)میتواند در کارهای عمرانی و سازندگی خدمات دهی بکند نه تنها سپاه بلکه ارتش هم همین امکان برای آن قانونا موجود میباشد . پس حضور سپاه در کارهای عمرانی و اقتصادی طبق ضوابط قانونی بوده خارج از آن اقدام نکرده است .

لازم به تذکر است که اولین استفاده از سپاه در دوران دولت سازندگی مرحوم هاشمی با درخواست ایشان از سپاه برای سازندگی شروع و در دولتهای بعدی به شکل قانونی از توانمندی سپاه استفاده شد و در زمان تحریم پروژه هایی را که سپاه در اختیار گرفته است در داخل هیچ کسی نمی توانست از عهده آن بر آید و سپاه با اتکا به نیروهای مختصص داخلی پروژه های سنگین را برای دولت انجام میداده که آن هم کمک بزرگی به مملکت بوده و از طرفی از توانمندیهای داخلی استفاده نموده و همچنین درآمد آن به داخل کشور برگشته و صرف هزینه های کشوری شده است هزینه ای که با واگذار کردن آن به خارجیان درآمد و هزینه آن به جیب آنها میرفت. البته دکتر حسن(دکتراشم شائبه داره) خود واقف بر این توانمندی سپاه است فلذا از تمام پتانسیل آن استفاده و بهره برداری میکند به طوری که دولت هم اکنون باید 23هزار میلیارد دلار به خاطر انجام پروژه های به سپاه بدهد ، بدهی ای که اگر طرف قرارداد آن شرکتهای کشور دیگری بود تمام عین طلب رو با هزار دست مریزاد و امتنان با احترام کامل به آنها پرداخت میکرد و تخریبشان هم نمیکرد .

جای سئوال اینجاست سپاه که دارای نیروی انقلابی و ارزشی و مخلص است و با این توامندی ، چرا همچنانکه اسرائیل و آمریکا و ... با آن دشمنی میکنند در داخل کشور از دکتر حسن گرفته تا دیگر هم فکران لیبرال گرایشان اینها هم از هیچ گزینه ای برای تخریب سپاه فرو گذار نیستند .

البته پاسخ این مطلب زیاد هم مشکل نیست .

اولا با مطالعه طرز فکر این جریان سیاسی میتوان فهمید که آنها ایران منفعل و منزوی و خنثی نسبت به مسائل استکبار ستیزی دارند تا با این سیاست به قول خودشان انگشت در لانه زنبور نکرده باشند و مجبور تحمل نیش زنبور بشوند .

ثانیا لازمه تعامل به کشور های پیشرفته پایین آمدن از ارزشهای ملی و مذهبی است چرا که آنها ابر قدرت و اربابند و ما باید مثل آنها شویم و در مناسبات بین المللی ارزشهای ما فقط به در ما میخورد و لا غیر مثل کشور عربستان و ...

این تفکرات سهل انگارانه که دشمن را دشمن نمی انگارد و از دشمنیها عبرت نگرفته و هزار بار به چاه دشمن میافتد و ضربه میخورد ولی درس نمیگیرد . نمونه اش مذاکرات هسته ای که اولش میگفتند تمام تحریمها از اول تا آخر برداشته شده و با ذوق زدگی انرژی هسته ای ما را تعطیل کردند ولی با تمدید تحریمها و تا اجرای تحریمها جدید که با عنوان موشکی و حقوق بشری تحریمهای قویتری رقم خورد اساسا اگر بنا بود تحریم شویم چرا مذاکره کردیم.

خوب با این سوتیهای دولت دکتر حسن(دکتراشم شائبه داره) باید عقده هاش رو روی ارگانهای انقلابی خالی بکنه که با این نوع اعمال سیاست کلا مخالف بودند و جزء منتقدین اصلی دولت هستند سیاستهای غلطی که عزت و تفکر انقلابی ایران را هدف قرار داده است .

حضرت علی (ع) میفرمایند :

الْإِنْصَافُ یَرْفَعُ الْخِلَافَ وَ یُوجِبُ الِائْتِلَاف‏

انصاف، اختلافات را از بین مى ‏برد و موجب الفت و همبستگى مى ‏شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 394 ، ح 9116

انصاف در گفتار هم خوب چیزیه ، همچنانکه که دوست داریم دیگران هم در نظر دادنشان نسبت خودمان حد انصاف را رعایت کنند ما هم میبایست نسبت به دیگران چنان باشیم که اگر این انصاف رعایت شود دیگر لازم نیست شعار اتحاد ملی و ... را بدهیم در حالیکه در عمل هیچ التزام و اعتقادی به این شعار نداریم و خروجی این شعار چیزی جز خود خواهی ، ابراز خود برتری ، منیت فردی و حزبی نیست .